Bystrzyca – największy lewobrzeżny dopływ Wieprza, jedna z ważniejszych rzek Wyżyny Lubelskiej przepływa koło dużej wsi zwanej również Bystrzyca. Tu znajduje się bardzo okazały dwór stanowiący najważniejszy element dóbr bystrzyckich. Dobra bystrzyckie należały najpierw do rodu Kijańskich, potem Jeło-Malińskich, a w roku 1727 przeszły we władanie rodziny Rojowskich herbu Cholewa.

Rojowscy pierwotnie wznieśli nad brzegiem Bystrzycy drewniany dwór obronny , który przetrwał do końca XIX wieku i wówczas w jego miejscu wzniesiony został obecny, murowany dwór. W obrębie pałacu zachowały się do dziś: stajnia i obora z końca XIX wieku, czworak z roku 1909, spichlerz z pierwszej połowy XIX wieku, suszarnia chmielu i pozostałości browaru z drugiej połowy XIX wieku. Całość otoczona jest wiekowym parkiem krajobrazowym, opadającym tarasami ku Bystrzycy.

Po II wojnie światowej, w roku 1947 pałac został przejęty przez Skarb Państwa i kuratorium oświaty w Lublinie utworzyło w nim dom dziecka. Następnie w pałacu powstał i trwa do chwili obecnej Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla dzieci upośledzonych umysłowo. W tym okresie część bogatego wyposażenia majątku „zniknęła". Z trudem udało mi się zrobić zdjęcie przez szparę w bramie bowiem całość majątku była w tym czasie zamknięta, a gęste szpalery krzewów wokół nie dawały możliwości sfotografowania tej jeszcze pięknej rezydencji ziemiańskiej.