Pomiędzy 28 listopada 1942, a 2 sierpnia 1943 roku Niemcy rozpoczęli na Zamojszczyźnie akcję wysiedleńczo-osadniczą. Objęła ona ok. 300 wsi i ponad 100 tys. polskich chłopów z powiatów: zamojskiego, tomaszowskiego, lubelskiego, hrubieszowskiego i biłgorajskiego. Tereny te miały zostać „czysto niemieckim obszarem osadniczym”. Tysiące wysiedlonych więziono w obozach przejściowych a jednym z większych był obóz w Zwierzyńcu na Roztoczu. Obóz funkcjonował do jesieni 1943 roku i przeciętnie przebywało w nim ok. 15 tys. osób. W Zwierzyńcu ludność selekcjonowano do obozów koncentracyjnych w Majdanku bądź Auschwitz a większość w tym dzieci do wyjazdu na roboty przymusowe do Niemiec.

Warto wspomnieć że około 460 "Dzieci Zamojszczyzny" uratowali z obozu Jan i Róża Zamoyscy, właściciele Ordynacji Zamojskiej której stolicą był Zwierzyniec. W obozie przetrzymywani byli również francuscy jeńcy wojenni. Przypomina o tym ciężkim obozie pomnik, znajdujący się przy drodze wylotowej ze Zwierzyńca do Zamościa.