Historia wsi Seroczyn sięga pierwszej połowy XV w. kiedy to jej właścicielem był Jan Chądziński herbu Ciołek. W 1596 r. została wzniesiona drewniana cerkiew prawosławna pw. Znalezienia Krzyża Świętego z fundacji starosty drohickiego Mikołaja Kiszki. W 1611 r. przystąpiła do Unii Brzeskiej i w tym to roku została erygowana parafia unicka.

Nowa unicka świątynia została ufundowana w 1670 r przez Zbigniewa Ossolińskiego, ówczesnego właściciela wsi. W 1849 r. została gruntownie przebudowana.

Drewniana świątynia została wzniesiona na planie prostokąta w technice zrębowej. Ściany zostały wzmocnione belkami i oszalowane. Dwudzielna cerkiew składała się z nawy i węższego prezbiterium, a w narożnikach między nawą i prezbiterium został usytuowany skarbczyk i zakrystia. Świątynia została pokryta pięciopołaciowym dachem, który był od zachodu zakończony trójkątnym szczytem.

We wnętrzu od zachodu znajduje się chóry, który został wsparty na dwóch słupach z tralkową balustradą.

W 1875 r. cerkiew unicka została przekształcona na prawosławną na mocy ukazu cara.

Obok cerkwi znajduje się drewniana, dwukondygnacyjna dzwonnica, która została wzniesiona z XIX w. Cechą charakterystyczną jest zdobiona wycinanymi w desce ażurowymi ornamentami i dekoracyjnym szalunkiem.

W 1918 r. została przeznaczona na kościół katolicki. W 1921 r. została utworzona parafia katolicka Podwyższenia Krzyża Świętego. W latach 1991-93 obok starej świątyni został wybudowany nowy murowany kościół, gdzie przeniesiono jego wyposażenie, na które składały się trzy ołtarze.