Pierwszy drewniany kościół został wybudowany 1438 r. przez dziedziców, braci Marcina, Piotra i Pawła Wyrozębskich h. Jastrzębiec. Ok. 1445 r. świątynia została konsekrowana przez ks. Andrzeja z Płońska.
Kolejny drewniany obiekt sakralny został wzniesiony w 1700 r. z fundacji Franciszka Korybut Woronieckiego i Joanny z Wyrozębskich.
Obecny murowany kościół pw. Trójcy Przenajświętszej został wybudowany w latach 1858-65 według projektu Henryka Marconiego w stylu neorenesansowym.

Świątynia została wzniesiona na planie prostokąta z wyższym prezbiterium zwróconym na południe, które zostało zamknięte półkolistą absydą, po bokach znajduje się zakrystia i składzik oraz dwuprzęsłowa nawa. Chór muzyczny został wsparty na dwóch kolumnach i dwóch półkolumnach toskańskich. Zewnętrzna fasada świątyni została rozczłonkowana pilastrami. Szeroki ryzalit został zwieńczony trójkątnym szczytem z okiem Opatrzności w tympanie, natomiast po bokach szczytu znajdują czworoboczne wieżyczki przeprute otworami arkadowymi. Wejście znajduje się we wnęce arkadowej z parą kolumn i pilastrów toskańskich po bokach.