Główny połczyński deptak czyli ciąg spacerowy na ul. Grunwaldzkiej kończy się niewielkim skwerem, na którym zwracają uwagę dwa stojące naprzeciw siebie budynki z czerwonej cegły - jeden z nich to poczta, drugim jest szkoła. Szczególnie piękne są bogato zdobione kształtkami ceramicznymi szczyty szkolnego budynku oraz wznosząca się ponad zegarem wieżyczka. Pomiędzy obu budowlami rośnie okazały, jak i one ponad 100-letni dąb o obwodzie przekraczającym 3 m.

Budynek szkoły oddano do użytku w 1867 r. Była to inwestycja niezwykle wówczas potrzebna, o czym może świadczyć fakt, że naukę rozpoczęło tu ponad 700 dzieci (kształconych przez 14 nauczycieli). Nigdy też budowla nie zmieniła swego przeznaczenia – do dziś jest szkołą. Od 1948 r. nosi imię Adama Mickiewicza. W tym też roku stanął przed nią pomnik poświęcony patronowi.

Na pochodzącym z pierwszych dziesięcioleci XX w. postumencie umieszczono plakietę z brązu, na której widnieje profil poety. Poniżej, na marmurowej tablicy inskrypcja pamiątkowa o treści: „W 150 ROCZNICĘ URODZIN ADAMA MICKIEWICZA TĘ TABLICĘ FUNDUJE SPOŁECZEŃSTWO POŁCZYNA ZDROJU 1945 1948”. Jeszcze niżej cytat z mickiewiczowskich „Dziadów”: „JA KOCHAM CAŁY NARÓD! OBJĄŁEM W RAMIONA WSZYSTKIE PRZESZŁE i PRZYSZŁE JEGO POKOLENIA. CHCĘ GO DŹWIGNĄĆ, USZCZĘŚLIWIĆ, CHCĘ NIM CAŁY ŚWIAT ZADZIWIĆ”.

Ciekawostka:

Niektóre źródła podają, że pomnik naszego narodowego wieszcza mógł być kiedyś pomnikiem pierwszowojennym (poświęconym poległym w latach 1914-1918 mieszkańcom Połczyna-Zdroju)