Wieża zamkowa, zabytek sztuki romańskiej jest jedną z najstarszych budowli w Lublinie. Nie jest dokładnie znana data jej wzniesienia i według różnych źródeł została wzniesiona w połowie XIII w. lub pod koniec XIII w. albo w XIV wieku.

Wzniesiona została na południowym stoku wzgórza jako donżon ( budowla obronno-mieszkalna) i była częścią grodu kasztelańskiego. Jej zadaniem było zabezpieczenie dostępu do grodu. Jest zbudowana na planie koła, jej średnica wynosi około 15 m, grubość murów w dolnej części przekracza 3,5 m i do 1824 r. posiadała cztery kondygnacje. Dolna część muru zbudowana jest z kamienia wapiennego, natomiast górna część oraz wnętrze wieży - z czerwonej cegły.

Wewnątrz wieży położona jest spiralnie klatka schodowa. Na obwodzie wieży rozmieszczone są trzy rodzaje otworów okiennych. W latach 1824 – 1826 wieża znalazła się w obrębie murów wznoszonego więzienia. W tym czasie została obniżona i zwieńczona neogotyckim krenelażem, a na środku płaskiego dachu wzniesiono niewielką wieżyczkę.