Pierwotnie w miejscu tym stał kościół drewniany. Nowa świątynia wzniesiona została w 1901 roku wg projektu architekta Franciszka Mączyńskiego. Budowa nowego kościoła odbywała się ciekawą metodą - otóż kościół drewniany został obudowany murami nowej świątyni po czym został rozebrany, gdy nowy kościół osiągnął sklepienie.

Jest to obiekt wzniesiony na planie prostokąta z węższym, zamkniętym trójkątnie prezbiterium. Nad dwuspadowym dachem nawy góruje wieża i sygnaturka. Wyposażenie świątyni to przede wszystkim: ołtarz główny z 1901 r., boczny - barokowy z początków XVII wieku, chrzcielnica z początku XVI wieku oraz piękne witraże.

Z parafią w Siedlcach związana jest pewna dość ponura legenda.
Otóż gdzieś na jej terenie znajduje się utracony raj, którego nie widać gołym okiem. Pośrodku tego raju rośnie olbrzymie drzewo, na którego liściach wypisane są nazwiska i imiona wszystkich mieszkańców parafii. Co roku w nocy 31 grudnia do tego raju przylatuje anioł śmierci i potrząsa drzewem. Liście, które opadną, oznaczają ludzi, którzy umrą w nadchodzącym roku.