Na niewielkim skwerku w centrum uzdrowiska znajduje się mur wzniesiony z kamienia. Na murze tym wmurowane są tablice zasłużonych dla uroczego uzdrowiska Iwonicza-Zdroju. Wmurowano tu 7 tablic poświęconych ludziom, którzy odkrywali walory zdrowotne tutejszych wód i klimatu.

Galerię otwiera Wojciech Oczko (1537 – 1599), doktor medycyny i filozofii. Uznawany jest za ojca polskiej balneologii. W swojej pracy wydanej w 1578 r. "Cieplice" zalicza Iwonicz do znanych już miejscowości, w ktrych występują lecznicze źródła. Data wydania tej pracy uważana jest za symboliczny początek uzdrowiska.

Tablica druga upamiętnia Jana Sechini (1570 – 1632), lekarza, profesora i rektora Akademii Zamojskiej. W 1630 r. napisał pierwszą pracę balneologiczną poświęconą wyłącznie wodom mineralnym Iwonicza-Zdroju.

Na kolejnej tablicy przedstawiony jest Jean Baptiste Denis (1643 – 1704) francuski lekarz, osobisty lekarz króla Ludwika XIV. Pisał on między innymi o źródle odkrytym w Iwoniczu, że "źródło które oprócz innych właściwości posiada tę, że postępuje za ruchem księżyca, pali się jak spirytus, leczy różne choroby i przedłuża życie aż do stu pięćdziesięciu lat".

Teodorowi Torosiewiczowi (1789 – 1876), lwowskiemu farmaceucie i balneochemikowi poświęcona jest czwarta tablica. Torosiewicz przeprowadził pierwszą w historii analizę chemiczną wód iwonickich. Miało to miejsce w 1836 r.

Piąta tablica upamiętnia "Księcia wód jodowych" Józefa Dietla (1804 – 1878) profesora i rektora Uniwersytetu Jagielońskiego. J. Dietl podczas pobytu w tutejszym uzdrowisku w 1858 r. napisał i wydał pracę pt. "Źródła lekarskie w Iwoniczu".

Kolejna tablica upamiętnia chemika Adolfa Aleksandrowicza (1811 – 1875). Przeprowadził analizę wód mineralnych w uzdrowisku. Odkryte przez niego źródło nazwano jego imieniem.

Na ostatniej tablicy przybliżona jest postać Stanisława Wdowiarza (1911 – 1987), profesora AGH w Krakowie, geologa – specjalistę geologii złóż ropy naftowej. W latach 1953 – 1980 był konsultantem naukowym ds. Geologii w Iwoniczu-Zdroju. Był prekursorem adaptacji ponaftowych odwiertów: Emma, Elin 7, Lubatówka 12 i 14 oraz Zofia 6 do eksploatacji iwonickich wód leczniczych.

Przy skwerku wzniesiona została na planie koła otwarta altana przykryta wielospadowym dachem oraz obok altany niewielka fontanna.