Niedaleko dzisiejszego Kanału Gliwickiego a pierwotnie Kłodnickiego, przy ul. Staromiejskiej w gliwickiej dzielnicy Stare Łabędy stoi kaplica ufundowana przez rodzinę von Welczków, której budowę datuje się na rok ok. 1850. Kaplica jest murowana, otynkowana, zbudowana na planie zbliżonym do kwadratu, z bryłą zakończoną półokrągłym łukiem, przekryta dachem dwupołaciowym pokrytym współczesną dachówką typu “karpiówka”.

Elewacja główna kaplicy należy do najbardziej zdobionych. W jej narożach widoczne jest coś w rodzaju przypór zakończonych sterczynami. Otwór drzwiowy w elewacji frontowej zakończony jest ostrym łukiem, z paskiem pośrodku w kolorze złotym. Nad otworem drzwiowym widoczny jest jakby symetryczny ostry łuk również zdobiony kolorem złotym, oparty na malutkich gurtach. W otworze drzwiowym osadzono, przypuszczalnie już współczesne dwuskrzydłowe drzwi oszklone do połowy, poprzedzone ozdobną kratą. Nad ostrym łukiem drzwiowym i jego symetrycznym powtórzeniem widoczna jest ścianka szczytowa, którą pod jej okapem zdobią służki w kolorze złotym. Niemal pod okapem ścianki szczytowej widoczna jest rozeta z postacią Matki Boskiej z Dzieciątkiem.

W elewacjach bocznych osadzono jedynie po jednym okienku, w otworze zakończonym ostrym łukiem ozdobionym paskiem w kolorze złotym, z szybką “witrażową”. Wnętrze pokryte jest sklepieniem gwiaździstym z imitacją nieba, którego żebra opierają się na malutkich gurtach. W ołtarzu wykonanym z drewna umieszczono figurę św. Jana Nepomucena, również drewnianą. Figura jest postawiona w ołtarzowej niszy zakończonej półokrągłym łukiem. Przed postacią świętego Jana Nepomucena stoi krzyż a po jego bokach niewysokie świece. Kaplica została jakby świeżo wyremontowana, który to remont przywrócił jej blask.