Historia siedleckich Żydów rozpoczyna się w początkach XVI wieku, kiedy do miejscowości przybyli pierwsi osadnicy. Z upływem czasu społeczność ta rozwijała się osiągając w dwudziestoleciu międzywojennym liczbę 15 tysięcy, co stanowiło niemal połowę ludności Siedlec. Żydzi tworzyli liczącą się w mieście grupę, posiadali swoje świątynie, cmentarze, szkoły oraz szpital. Kres istnieniu gminy żydowskiej przyniosła II wojna światowa.

Niemieckie szykany rozpoczęły się niemal od pierwszych dni okupacji. W końcówce 1940 r. utworzono w mieście dwa tzw. getta otwarte, w których zgromadzono Żydów. W sierpniu 1941 r. jedno z nich przekształcono w getto zamknięte, do którego trafili wszyscy żydowscy mieszkańcy miasta oraz przesiedleni tutaj Żydzi z innych miast Polski. Przez getto przewinęło się około 17 tysięcy osób. Większość z nich zginęła w komorach gazowych Treblinki.

Po zakończeniu II wojny światowej odsłonięto przy dzisiejszej ulicy Berka Joselewicza pamiątkową tablicę wzorowana na warszawskich tablicach Karola Tchorka. Widnieje na niej napis „Miejsce uświęcone krwią 17 000 Żydów ofiar hitlerowskich ludobójców” oraz inskrypcja w języku jidysz.