Lipowo Kurkowskie to ciekawa miejscowość położona wśród lasów i w pobliżu licznych jezior, dlatego przewiduje się iż w przyszłości będzie to miejsce o charakterze wyłącznie letniskowym. Wieś powstała już w czasach krzyżackich, wymienia się ją w takich właśnie dokumentach w 1411 roku. Przez lata doznawała wielu zniszczeń i spustoszeń, działo się tak podczas wojen oraz epidemii dżumy.

Przed II wojną światową Lipowo Kurkowskie nosiło niemiecką nazwę Lindenwalde, zamieszkana była w większości przez Mazurów. Po zakończeniu działań wojennych, rdzennych mieszkańców zostało bardzo niewielu a miejscowość została zasiedlona polskimi osadnikami, którzy zajęli opuszczone gospodarstwa. Dziś jedynym i wymownym wspomnieniem po dawnych mieszkańcach jest cmentarz ewangelicki założony w XIX wieku, umiejscowiony na północnym skraju wsi, w lesie.

Niestety ta niewielka nekropolia jest mocno zaniedbana, miejsca pochówków są ledwie widoczne a śladowa linia terenu wraz z ogrodzeniem właściwie zatarta. Kilka szczątkowych nagrobków można odnaleźć w zaroślach, niektóre posiadają jeszcze pięknie kute płoty. Jedynym najlepiej zachowanym obiektem jest dzwonnica, pochodząca najprawdopodobniej z tego samego okresu co założenie cmentarza.

Budowla swoim kształtem łudząco przypomina kapliczkę. Wybudowano ją z kamienia polnego i czerwonej cegły. Górna jej część to dużych rozmiarów prześwit, gdzie kiedyś wisiał dzwonek. Całość przykrywa dwuspadowy ceglany dach. Tego typu cmentarne dzwonniczki używane były głównie podczas ceremonii pogrzebowej, była to też swoista forma przekazu iż odszedł ktoś ze społeczności. Cmentarz nie jest wpisany do rejestru zabytków, być może to właśnie tłumaczy taki stan utrzymania.