W ciągu swego istnienia Skierniewice były miejscem stacjonowania oddziałów wojskowych różnych nacji. W latach 1793-1806 w mieście rozlokowani byli żołnierze armii pruskiej. W 1809 r. na krótko miasto zajęte było przez Austriaków. W czasie kampanii napoleońskiej w Skierniewicach pojawili się Francuzi. Dalsza historia garnizonu związana jest z armią carską.

W drugiej połowie XIX wieku rosyjski garnizon został znacznie rozbudowany. Do pierwszej wojny światowej stacjonowały tutaj 38. Aleksiejewski Pułk Piechoty zwany Tobolskim oraz 170. Ostrołęcki Rezerwowy Pułk Piechoty. Na potrzeby 38 PP wzniesiono koszary przy ulicy Batorego. Budowa trwała w latach 1885-1895, a autorem projektu był architekt Aleksander Woyde.

Koszary składały się z zespołu budynków mieszkalnych i gospodarczych oraz stajni utrzymanych w jednakowym stylu. Po odzyskaniu niepodległości koszary zajęły pododdział 26. Dywizji Piechoty. Jednostka wzięła udział w wojnie obronnej 1939 r. oraz w bitwie na Bzurą. Po II wojnie światowej budynki przejęły oddziały Ludowego Wojska Polskiego, po upadku komunizmu Wojska Polskiego.

Po zmianach w Siłach Zbrojnych RP garnizon skierniewicki zlikwidowano, a budynki przez pewien czas czekały na nową rolę. Dziś w kilku z nich mieści się Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa.

Pięć budynków zespołu koszarowego wpisanych zostało do rejestru zabytków 3 lutego 1992 r. decyzjami od 862A do 866A (identyfikatory NID 614463-614468).