Zgierski przemysłowiec Karol Borst rozpoczynał swoją karierę prowadząc dwa zakłady tkackie i tyle samo gręplarek i maszyn przędzalniczych. Początki fabryki Borstów sięgają lat 70-tych XIX wieku. Zabudowania fabryczne zostały przejęte od Hersza Reinhertza. Adolf Gustaw Borst rozpoczynając rozbudowę przedsiębiorstwa, miał kontynuatora w osobie brata Juliusza. Zakład posiadał, przędzalnię wełny, szarpalnię, tkalnię, farbiarnię i apreturę.

W 1892 r. na wiosnę wybuchł strajk robotników, w okresie tzw. buntu Łódzkiego. Również na początku XX w. w 1903 r. wybuchł protest przykręcaczy tzw. "andrejesów". Od końca XIX wieku jako "Towarzystwo Akcyjne Fabryk Sukna A. G. Borst" przy ulicy Błotnej 166 (obecnie 3 Maja 6 róg Popiełuszki). Rozbudowa zakładu wiązała się ze wzrostem zatrudnienia. W 1922 r. pracowało tutaj 527 osób. W latach 20-tych XX w. fabryka była jedną z największych w kraju fabryk sukienniczych.

Przełom lat 20 i 30 przynosi kryzys ekonomiczny, który kładzie się cieniem na funkcjonowaniu zakładu. Przerywa na pewien okres produkcję. Na terenie fabrycznym w latach 30-tych część pomieszczeń wynajmowała wykończalnia i farbiarnia "Bzura" M. Kleczewski i S-ka. Posiadała skład w Łodzi, przy ul. Zachodniej 66. Przed wybuchem drugiej wojny światowej, na przędzalni pracowało zaledwie 100 osób.

W czasie okupacji istniał tu oddział niemieckiej fabryki odzieżowej "Amor". W okresie PRL-u działalność prowadziły Zakłady Przemysłu Wełnianego im. J. Dąbrowskiego "FRESCO". Zakończyły swój żywot w latach 90-tych XX w. Obecnie teren dawnej fabryki Borsta, użytkują firmy prywatne.