Spacerując ulicą Piotrkowską trudno sobie dziś wyobrazić, że niegdyś pełniła ona funkcję traktu handlowego pomiędzy Zgierzem a Piotrkowem Trybunalskim. Że była „ulicą tkaczy” zabudowaną parterowymi, drewnianymi domami, że stały przy niej wiatraki…

Mijały lata, w miejscu domków zaczęły powstawać okazałe kamienice, których podwórza niejednokrotnie wypełniały fabryki. Architekci prześcigiwali się w pomysłach zdobniczych tych dziś zabytkowych budynków. Idąc tą ulicą, oglądając te wiekowe, architektoniczne perły wzrok nasz zapewne zatrzyma się na dłużej pod nr 58 (pierzeja wschodnia), krótko mówiąc na „dziurze”. Zastanawiając się co tam kiedyś było, nieświadomi stoimy na odpowiedzi. Pod naszymi stopami znajdziemy pamiątkową tablicę z treścią (fragm.): „Wszystkim wyburzonym łódzkim kamienicom i tym, które zostaną wyburzone w przyszłości …”

O co chodzi? Już wyjaśniam.
W tym miejscu stała kamienica Dawida Izraela Freinda wzniesiona w I poł. lat 70. XIX w. według planów architekta Hilarego Majewskiego. Obiekt był czterokondygnacyjny, nakryty mansardowym dachem, z siedmioma balkonami, bogato zdobiony. Prawdopodobnie około 1961 r. wszystkie te zdobienia, balkony i najwyższa kondygnacja zostały usunięte. W 2007 roku kamienicę od miasta kupił nowy właściciel, który miał utworzyć w niej swoje biura. Przeprowadzone ekspertyzy wykazały bardzo zły stan konstrukcyjny budynku. Właściciel zaproponował rozebranie go i odbudowę od podstaw z zachowaniem najmniejszych detali architektonicznych z pierwowzoru. Na przełomie 2009/2010 r. zrealizowano pierwszą część planu i … jak podała później łódzka prasa - właściciel przeniósł biura do innego miasta… A Piotrkowska wzbogaciła się o „architektoniczną dziurę”.