Przy ul. Kilińskiego, w sąsiedztwie nr 29 tej ulicy znajduje się teren po dawnym cmentarzu rzymskokatolickim. Było to drugie miejsce pochówku po średniowiecznej Kolegiacie Uniejowskiej.

W pierwszej poł. XV w. na jej terenie wybudowano drewniany kościół pw. Bożego Ciała, który pełnił funkcję kościoła parafialnego. Po zniszczeniach dokonanych przez Szwedów, świątynia została odbudowana w 1739 r. przez Grzegorza Bieniaszkiewicza. Na początku XIX w. a następnie w roku 1926 kościół przeszedł gruntowny remont. Nadszedł okres II wojny światowej, który nie oszczędził kościółka. W roku 1942 Niemcy rozebrali go (wykorzystując materiał na swoje potrzeby) a także kostnicę wybudowaną 1811 r. Był to początek końca istnienia cmentarza.

Przez lata cały teren był dewastowany, porastał krzakami z i tego powodu cmentarz w 1966 r. zamknięto. Może odszedłby w niepamięć gdyby nie akcja Towarzystwa Przyjaciół Uniejowa. W 2008 r. członkowie Towarzystwa po uprzątnięciu całego terenu starego cmentarza, wytyczeniu nowych alejek utworzyli miejsce pamięci narodowej – Plac Dębów Katyńskich. Pośród starych drzew posadzono osiem dębów upamiętniających oficerów Wojska Polskiego i Policji pochodzących z Gminy Uniejów, biestialsko zabitych strzałem w tył głowy w Katyniu i Twerze w 1940 r.

Ciekawostki:
Na Placu Dębów Katyńskich zachowały się pamiątki po starej nekropolii: grobowiec rodziny Zarzyckich, duży polny kamień, żelazny krzyż z tablicą epitafijną Leona Gustowskiego.