Przy ul. Zgierskiej 17 znajduje się okazała kamienica, która posiada niewielki element związany z historią miasta. Jest nim mały krzyż umieszczony w niszy budynku. Jest to pamiątka po krzyżu granicznym, który kiedyś stał w tym miejscu i oddzielał dawną wieś Bałuty od Łodzi.

Z historii:

Pierwsze wzmianki o wsi Bałuty pochodzą jeszcze z końca średniowiecza. Przez wieki znajdował się tu folwark, koło którego w XVIII w. powstały dwa gospodarstwa i karczma. W połowie XIX w. ówczesny właściciel wsi August Zawisza, widząc rozrastające się miasto Łódź, podzielił swój majątek i oddał w dzierżawę. W ten sposób na Bałutach zaczęli się osiedlać drobni rzemieślnicy i tkacze. Jednym z pierwszych był z zawodu lekarz miejski, ewangelista Gustaw Stercel. Ze względu na niskie czynsze w porównaniu z łódzkimi osiedlała się tu również biedota oraz zwalniani z więzień przestępcy. W roku 1913 Bałuty liczyły już ok. 105 tys. mieszkańców i tym sposobem wieś pod względem ludności stała się największą w ówczesnej Europie a może i na świecie.

18 sierpnia 1915 r. decyzją ówczesnych władz niemieckich wieś Bałuty została przyłączona do miasta Łódź.