Krapkowice mające swój średniowieczny rodowód rozwijały się w widłach Odry i Osoblahy. Przy zamku wytyczono w XIII wieku strukturę miejską wraz z rynkiem. Przez wieku zabudowę miasta tworzyły drewniane budynki z ratuszem na czele. Obiekty te wielokrotnie ulegały niszczeniu w wyniku pożarów nawiedzających miasto.

Szczególnie tragiczny okres przypadł na pierwszą połowę XIX wieku, gdy w kilku pożarach spłonęła znaczna część miasta wraz z ratuszem, którego już nie odbudowano. W miejscu zniszczonych domów zaczęto wznosić murowane kamienice. Zakupiono również sprzęt gaśniczy, a dla strażaków wzniesiono remizę.

Krapkowicka remiza strażacka została wzniesiona na przełomie XIX/XX w. przy ulicy Sądowej. Murowany budynek z elementami z pruskiego muru mieścił stanowiska dla czterech wozów gaśniczych. Z lewej strony usytuowano drewnianą wieżę do suszenia węży strażackich. Remiza służyła strażakom do czasów ostatniej wojny. Później garaże miało tu pogotowie ratunkowe, a po przeniesieniu magazyny.

Nieużytkowany przez pewien okres obiekt kupił jeden z krapkowickich przedsiębiorców z przeznaczeniem na muzeum straży pożarnej i winiarnię. Powoli remontowana remiza znalazła się w gminnej ewidencji zabytków.