Kamienicę wybudowano w latach 1905 – 1910, w tamtym okresie nazwa tej ulicy brzmiała Fittigsdorfer-Straße czyli ulica Wójtowska. Wystawiono ją w bardzo modnym wówczas stylu secesyjnym i jeszcze do dziś zachowały się niektóre elementy tego historycznego wystroju. Głownie można go rozpoznać w stolarce okiennej i drzwiowej z oryginalnym barwnym szkleniem, a także w ciekawych dekoracjach sztukatorskich. Szukając śladów tego interesującego stylu warto też zwrócić uwagę na ornamenty w formie plakiet i dekoracji roślinnej zdobiącej elewację frontową, zostały one wykonane w powszechnej wtedy technice narzutu tynku bezpośrednio na zdobioną ścianę.
Kamienica jest dziełem olsztyńskiego przedsiębiorcy Otto Naujacka, z jego inicjatywy powstało zresztą kilka podobnych obiektów. Wszystkie one świadczą o bardzo wysokim zamiłowaniu estetycznym ich fundatora, mimo iż były one przeznaczone głównie pod wynajem jako lokale czynszowe. Sam Otto Naujack na początku był olsztyńskim rzeźnikiem który przebranżowił się na cegielnika, był też członkiem Rady Miasta. W okresie młodego kapitalizmu i największego rozwoju Olsztyna zakupił na ówczesnym skraju miasta kilka parceli, i na nich to wzniósł swoje budowlane projekty.
Przed II wojną światowa lokatorami tej kamienicy byli nauczyciele, policjanci i różni urzędnicy z rodzinami, po wojnie budynek przejął Skarb Państwa przekazując Gminie Olsztyn. Obecnie lokale kamienicy są własnością prywatną lokatorów, na parterze znajdują się biura. W 2009 r. z inicjatywy Wspólnoty Mieszkaniowej przeprowadzony został gruntowny remont elewacji, zdecydowanie przywróciło to jej dawny blask.
Wczytując się dokładniej w historie tego miejsca należy dokładniej przyjrzeć się inskrypcji N2, znajdującej się w płycinie nad głównym wejściem. Odnosi się to do zarzuconej po wojnie ciągłej numeracji zastosowanej na tej ulicy przed 1945 r. Kamienica ta w czasach niemieckich po wspomnianej nazwie Fittigsdorfer-Straße miała adres Schiller-Straße 2, dziś jest to ulica Adama Mickiewicza 3.
Ten świetny przykład dawnego budownictwa mieszczańskiego w 1988 r. wpisany został do rejestru zabytków.