Starszy z dwóch cmentarzy parafialnych położony jest przy ul. Polnej, pomiędzy Stawem Górnym a wielkimi, ogrodzonymi siatką terenami Pionkowskiego Parku Przemysłowego „Pronit”. Nie znajdziecie tam wprawdzie wybitnych dzieł sztuki funeralnej, niemniej warto odwiedzić to miejsce ponieważ doskonale odzwierciedla historię Pionek.
Uwagę każdego zwracają przede wszystkim stojące w pobliżu ogrodzenia cztery nietypowe, kamienne krzyże. Ze szczątkowo zachowanych inskrypcji pisanych cyrylicą wynika, że pochowani tutaj Ukraińcy zginęli w październiku 1942 r. Nie ma jednoznacznych informacji kim byli – czy strażnikami Werkschutzu (policji fabrycznej z pobliskiej Pülverfabrik), czy też ukraińskimi partyzantami współpracującymi z AK lub BCh? Niczego nie można potwierdzić w 100 %, chociaż pierwsza wersja wydaje się być bardziej prawdopodobna.
Pomiędzy ukraińskimi krzyżami znajduje się pięknie utrzymana mogiła z granitowym krzyżem opatrzonym tabliczką o treści: „W tym miejscu złożono prochy poległych w 1914 i 1915 r. żołnierzy armii rosyjskiej i austro-węgierskiej. Znaczną ich część stanowili Polacy zmobilizowani przez zaborców. Prochy te ekshumowano z cmentarza zlokalizowanego przy moście kolejowym między Zagożdżonem a Janusznem w 1972 roku. Dyrekcja Z.T.S.”Pronit” w Pionkach”.
Nieco dalej sporo grobów z pierwszych dni września 1939 r. Pionki, z racji istnienia tutaj fabryki zbrojeniowej były celem wielu ataków bombowych. Obok cywilnych ofiar pochowano w jednej z kwater „Trzech nieznanych żołnierzy Wojska Polskiego. Zginęli z rąk hitlerowców dnia 6 września 1939 roku w Pionkach. Cześć ich pamięci. Opieka harcerze ZHP Hufca Pionki”.
Jeszcze dalej kolejne tragiczne karty historii miasta odsłania tabliczka informująca beznamiętnie: „W tej kwaterze spoczywają osoby, które zginęły w czasie wybuchu w zakładzie ZTS „Pronit” w Pionkach w 1937 r.” W równym szeregu kilkanaście metalowych krzyży, na tabliczkach wyłącznie żeńskie imiona i nazwiska. 3 marca 1937 r. na wydziale sortowni prochu wybuchł pył. Zmarło wówczas 18 ciężko poparzonych młodych kobiet.
Pośród grobów znaleźć można miejsce pochówku drugiego pionkowskiego proboszcza parafii św. Barbary – ks. Jana Naulewicza, pełniącego swe obowiązki w latach 1932 – 1940.