Drewniany młyn wodny (XIX w.). Młyn należy do grupy małych młynów drewnianych znikających niestety z terenów Podlasia. Jest objęty wojewódzką ewidencją zabytków, lecz nie jest wpisany do rejestru zabytków.

Młyn ten jest jednym z najstarszych zabytków w Goniądzu. Pochodzi najprawdopodobniej z I połowy XIX wieku gdzie należał do majątku Klewianka.

Budynek młyna postawiony został na fundamencie z kamienia polnego i łamanego. Do budowy ścian użyto bali drewnianych w konstrukcji wieńcowej ze słupami pionowymi. Ściany częściowo pokryte są gliną. Dach obecnie pokryty jest blachą i dachówką ceramiczną.

Ostatni właściciel młyna zmarł w 1960 r. i po jego śmierci młyn już nie działał. Cztery lata później zostało przez władze powiatowe cofnięte pozwolenie wodno-prawne na „piętrzenie wody rzeki Czarnej w celu prowadzenia młyna wodnego w m. Goniądzu”. Od tego momentu młyn ulegał stopniowej dewastacji, zdjęto jego koło wodne i zdemontowano jego wyposażenie. Brak piętrzenia wody spowodował zniknięcie stawu, który znajdował się przy młynie.