Boża Męka, staropolska nazwa krzyża przydrożnego, który od wieków wrósł w polski krajobraz. Odbywały się przy nich spotkania pielgrzymów, pożegnania idących do wojska poborowych, składano okolicznościowe przysięgi, a także żegnano zmarłych członków lokalnych społeczności. Często stawiano go w miejscach dawnych kościołów, kaplic, na rozstaju dróg, w podzięce za ocalenie od „zarazy morowej”, klęski żywiołowej, a także w miejscach upamiętniających bitwy, lub wojenne potyczki.

Te obiekty małej architektury sakralnej przyjmowały formę kamiennego lub murowanego dwuramiennego krzyża z figurą ukrzyżowanego Chrystusa jako symbolu ofiary życia, z kilkoma biblijnymi postaciami w jego otoczeniu (często figurami fundatorów). Źródło informacji o fundatorach, a także ich przesłaniu dla odwiedzających te miejsca stanowiły inskrypcje wyryte w kamieniu lub odlewanych metalowych tablicach, zawierające prośbę o modlitwę, wezwanie do Boga lub oddanie honorów osobom, którym je poświęcono.

Jednym z najładniejszych zabytków architektury sakralnej na ziemi pszczyńskiej jest stojąca na rozstaju dróg w Brzeźcach (na końcu ulicy Pokoju) Boża Męka z 1917r. Jest to krzyż kamienny z figurą ukrzyżowanego Chrystusa na wysokim, wielokondygnacyjnym postumencie. U jego stóp, na bocznych kolumienkach stoją figury Matki Boskiej i apostoła św. Jana. Na frontowej ścianie postumentu, w zakończonej ostrołukiem niszy kapliczkowej umieszczono figurkę św. Franciszka. Na trzonie postumentu fundator osadził tabliczkę z inskrypcją o treści ”Uprasza się o nabożne Ojcze nasz i Zdrowaś Marya za dusze w czyśćcu” oraz datę 1917, która zapewne jest rokiem budowy krzyża lub zdarzenia, któremu go poświęcono.

Jako ciekawostkę należy dodać, że do tradycji w okolicach Pszczyny należą nabożeństwa połączone z procesjami odbywanymi z lokalnych kościołów do kaplic i krzyży przydrożnych w ramach tzw. Dni Krzyżowych.