W XIII wiecznej Europie, w sprawach o zabójstwo zaczęto stosować, zwane compositio „umowy pokutne” mające łagodzić stosowany krwawy zwyczaj wendety. W myśl zawartych w nich zasad zabójca, aby korzystać z aktu łaski musiał spełnić szereg warunków. Przede wszystkim zobowiązany był do zapłacenia odszkodowania za głowę zabitego tzw. główszczyzny oraz musiał zobowiązać się do „wykonania pokory”, czyli przeprosić najbliższych ofiary, a także odbyć zwyczajową pokutę.
Formy pokuty uzależnione były przede wszystkim od życzeń rodziny ofiary, a także możliwości materialnych zabójcy. Jedną z nich było wystawienie krzyża lub kapliczki pokutnej. Prawo to obowiązywało do chwili uregulowania postawy pokutnej na szczeblu państwowym oraz zmian kościelnych praktyk pokutnych, szczególnie po Soborze Trydenckim, gdzie określono w sposób jednoznaczny kościelne zasady odpuszczenia grzechów (rozgrzeszenia) oraz zadośćuczynienia za grzechy. Po tym czasie powoli zaczął zanikać zwyczaj stawiania krzyży pokutnych.
Na lokalnym cmentarzu parafialnym pobliskiej Pszczynie wsi Studzionka, znajdują się dwa krzyże pokutne, przeniesione w 2011r. z miejsc zbrodni, gdzie ustawione zostały prawdopodobnie przez skruszonych zabójców lub rodziny ofiar. Są one wykonane z piaskowca w formie krzyża łacińskiego i mają wysokość około 1 m. Upływ czasu zatarł wszelkie napisy, co nie pozwala na ustalenie okoliczności postawienia.
Jeden z krzyży, przeniesiony ze ścieżki sąsiadującej z północną stroną ogrodzenia lokalnego cmentarza, na przecięciu ramion krzyża łacińskiego ma widoczny zarys miecza lub sztyletu o długości około 40cm, co z dużą dozą sugeruje, że ofiara zginęła od ciosu mieczem lub sztyletem. Drugi krzyż nie ma żadnych znaków, ani symboli i można przypuszczać, że został postawiony na miejscu zdarzenia przez najbliższych ofiary jako krzyż mający je uczcić lub postawiono go z innej okazji. Śledząc miejscowe legendy znajdujemy dwie wersje opowieści o krzyżu. Jedna wiąże go z tragiczną dla tego terenu epidemią zarazy, a druga z wojnami szwedzkimi i tatarskimi.