Trójnawowy neoromański kościół został wybudowany z cegły w latach 1906-1911 według projektu Adama Piotrowskiego. Budowniczym kościoła był ks. Wincenty Nowicki (proboszcz w latach 1899-1924). Kościół powstał na miejscu dawnego cmentarza i jest szóstą świątynią w tym miejscu. Wewnątrz znajduje się pięć dębowych ołtarzy wykonanych w latach dwudziestych XX w. (w ołtarzu głównym obraz Matki Boskiej Częstochowskiej zasłaniany obrazem Serca Jezusowego). Warto zobaczyć również witraże nawiązujące do obchodów tysiąclecia przyjęcia przez Polskę chrztu.

Zniszczoną podczas II wojny światowej świątynię odbudowali parafianie pod kierownictwem ówczesnego proboszcza ks. Wojciecha Chojnowskiego. Wysadzone przez Niemców w sierpniu 1944 r. wieże zostały odbudowane dopiero w 1986 r. Obok ołtarza św. Antoniego stanął ołtarzyk Miłosierdzia Bożego z relikwiami św. Faustyny Kowalskiej. W 2001 r. ogłoszono dekret papieski o nadaniu świątyni tytułu bazyliki mniejszej.