Raniżów to dawna wieś królewska i zarazem najstarsza osada w dawnej Puszczy Sandomierskiej. Istniała już przed rokiem 1366 a więc przed okresem intensywnej akcji osadniczej w czasach Kazimierzowskich. Obfitość zwierzyny w okolicznych lasach sprawiała, że organizowano tu częste łowy z udziałem Kazimierza Wielkiego a potem Władysława Jagiełły i kolejnych władców.

Przywileje organizowania jarmarków pozwoliły nabrać tej wsi znaczenia w regionie. Przyczynili się do tego również Żydzi, którzy zaczęli napływać w ten rejon stosunkowo późno, bowiem w połowie XIX wieku. Prawdopodobnie wznieśli drewnianą synagogę, ale nie zachowały się żadne informacje na ten temat. Pozostał tylko kirkut założony w początkowym okresie działalności gminy żydowskiej. Zajmuje rozległą wydmę o powierzchni 0,75 ha w pobliżu boiska piłkarskiego.

W czasie okupacji został doszczętnie zdewastowany przez Niemców tak, że do czasów obecnych pozostało na nim kilka fragmentów złamanych podstaw macew a całość porośnięta jest sosnowym lasem.