Przy ulicy Kłodnickiej, nawet można rzec - tuż nad rzeką Kłodnicą płynącą przez środek miasta Gliwice, stoi sobie wolno dość ciekawy stylowo narożny budynek. Został zbudowany w 1899 roku w stylu historyzmu, z dodatkiem detali czy elementów neobarokowych. Budowla jest murowana, nieotynkowana (z wyjątkiem drugiej kondygnacji), podpiwniczona, przekryta dachem łamanym o kilku połaciach, z nawet wysokim przyziemiem i z użytkowym poddaszem lub jego częścią.

Najbardziej chyba na uwagę zasługuje druga kondygnacja, z uwagi na jej cechy, które zawsze będą przyciągać “niejedno oko”. Posiada narożną wieżyczkę zakończoną baniastym hełmem nawiązującym do epoki baroku. Spoglądając na wspomnianą wieżyczkę, obserwujący ma wrażenie, jakby ją podtrzymywał wachlarz. Oprócz wymienionych niektórych detali i cech architektonicznych budynku, niewątpliwie uwagę również przyciągnie konstrukcja II kondygnacji, jaką jest tzw. mur pruski, a być może przez znawców budownictwa nazywany prawidłowo, jako tzw. pseudo-mur pruski, który widoczny jest nad całym korpusem budowli a także tzw. wiatrołapu.

“Wiatrołap” poprzedza drewniana konstrukcja (przypuszczalnie pełniąca podobną funkcję, co tzw. wiatrołap) w formie daszku podtrzymującego cienkie frezowane kolumienki, z łukami między nimi i z ozdobnymi kulistymi “sterczynami”. Dziś - w tej nieco z dala od centrum czy ogólnego zainteresowania budowli - znajduje się, oprócz kościoła ewangelicko-metodystycznego, również szkoła językowa prowadzona przez księży metodystów.