Projekty połączenia kolejowego zachodnich krańców Królestwa Polskiego z Warszawą miały swój początek w latach 40-tych XIX wieku. Blokowane były jednak przez władze carskie. Propozycja połączenia Wrocławia z Warszawą złożona przez władze pruskie również spotkała się z odmową Rosjan. Czynione w drugiej połowie XIX wieku starania przyniosły efekt w końcowych latach tego stulecia. Towarzystwo Akcyjne Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej otrzymało wówczas koncesję na budowę połączenia z Warszawy przez Łódź do Kalisza i dalej do granicy rosyjsko-pruskiej. Na szlaku nowej trasy znalazł się Sochaczew zyskując nowy impuls do swego rozwoju.

Pod koniec XIX wieku wzniesiono przy dzisiejszej ulicy Henryka Sienkiewicza kompleks budynków kolejowych z dworcem obsługującym ruch pasażerski. Sochaczewski dworzec zbudowano w formie popularnej w tym okresie w zaborze rosyjskim. Był to parterowy budynek z dwuspadowym dachem o nietynkowanych elewacjach. W jego centralnej części umieszczono ryzality z głównymi wejściami. Wewnątrz znalazła się poczekalnia z kasami biletowymi. Obiekt liczący ponad sto lat służy niezmiennie pasażerom do dziś.