Kościół w Targoszycach, czyli w miejscowości leżącej na terenie gminy Mierzęcice to prawdopodobnie “kontynuacja” budowli powstałej ok. 1324 roku. Początkowo budowlę tworzyło dzisiejsze prezbiterium, jako wolno stojącą kaplicę, którą w późniejszym czasie rozbudowano, dobudowując do niej kamienną nawę i drewnianą dzwonnicę, co już tworzyło mały zalążek kościoła.
W połowie XVI wieku, kościół został splądrowany i poniszczony lub zniszczony (“źródła” nie precyzują stopnia zniszczeń i ich skutków, a zarazem, czy doprowadziły one budowlę do całkowitej ruiny, w wyniku czego pozostało jedynie prezbiterium ówczesnego kościoła). W 1772 roku rozpoczęto odbudowę świątyni, podczas której zaadaptowano istniejące prezbiterium w bryłę przyszłego kościoła, a także nawę główną, wraz z wieżą kościelną.
Bryła budowli, z zewnątrz, nie jest nadzwyczajnie zdobiona detalami architektonicznymi, jak to ma miejsce w przypadku oryginalnych kościołów barokowych. Charakteryzuje się ona prostotą wykonania elewacji, wraz z wieżą kościelną, w której nad wejściem do świątyni zdobi ją barokowy portal, a przy cebulastym zwieńczeniu wieży widoczne są otwory okienne w kształcie zbliżonym do owalnego z ozdobami raczej trudnymi do interpretacji.
We wnętrzu świątyni, ze starego kościoła zachował sie kamienny portal, datowany na XV wiek, prowadzący do zakrystii. Oprócz tego, wnętrze kościoła zdobi ołtarz główny, zwieńczony sceną Przemienienia. We wnęce ołtarza, umieszczona została barokowa figura św. Mikołaja, wykonana w lipowym drewnie. W bocznej części ołtarza głównego, w tzw. antepedium przedstawiono sceny męczeństwa św. Sebastiana, patrona m.in. Niemiec, kamieniarzy, czy łuczników (sam, bowiem poniósł śmierć, przebity strzałami). W bocznym, lewym ołtarzu widnieje obraz Ukrzyżowania Chrystusa, z św. Marią Magdaleną, otoczony figurami świętych. Prawy, boczny ołtarz poświęcono Matce Bożej Bolesnej. Znajdują się w nim także figury: św. Anny i św. Joachima, a także płaskorzeźba ze scenami męczeństwa pierwszego chrześcijańskiego męczennika, św. Szczepana.
Kościół jest orientowany na Wschód, a od strony zachodniej wznosi sie czteroboczna wieża, z szeroką kruchtą, zwieńczona barokowym, baniastym hełmem.