Zajezdnia tramwajowa przy ulicy Kawęczyńskiej 16 w warszawskiej dzielnicy Praga Północ została wybudowana w latach 1923-25. Kompleks budynków i halę zajezdni zaprojektował Juliusz Dzierżanowski. W dniu 1 marca 1925 r. nastąpiło uroczyste otwarcie hali liczącej wówczas 158,3 m długości i 56 m. szerokości.

Konstrukcja powstała z żelbetu wyłącznie ze stropem. Był on zawieszony 8,8 m nad podłogą po środku, a po bokach 5,5 m. We wnętrzu hali znajdowało się 15 torów, na których mieściło się 212 wozów tramwajowych. W dniu 24 września 1939 r. teren obok zajezdni tramwajowej został zbombardowany przez lotnictwo hitlerowskie, sama zajezdnia nie ucierpiała. W dniu 1 sierpnia 1944 r. została zajęta przez powstańców warszawskich. We wrześniu 1944 r. przez wycofujące wojska niemieckie zostało wysadzone wnętrze wozowni.

Własnymi rękoma zajezdnię zaczęli odbudowywać sami tramwajarze. W dniu 20 czerwca 1945 r. wyruszył z zajezdni na ulice Warszawy pierwszy po wojnie tramwaj. W 1946 r. została zbudowana tymczasowa hala, która mieściła 16 wagonów. W 1949 r. hala zajezdni została odbudowana, ale była mniejsza o 70 stanowisk. W 1966 r. przeszła modernizację, podczas której zwiększono pojemność o dodatkowe 30 wagonów. W dniu 2 lutego 2007 r. zajezdnia została wpisana do rejestru zabytków.