Dom dla księdza proboszcza zbudowano w latach 1902-03 w stylu górnośląskiego domu robotniczego według projektu żorskiego budowniczego o nazwisku Gregeracki. Pierwotnie w planach były założenia, by plebania była budynkiem parterowym, jednak ostatecznie bryła budynku otrzymała również piętro z poddaszem wraz ze ścianą szczytową, w której osadzono dwa niewysokie okna, a między nimi wolną przestrzeń ozdobiono blendą.

Budynek jest zbudowany z cegły pełnej koloru czerwonego, jest nieotynkowany, przekryty dachem dwupołaciowym. Elewacja główna podzielona jest ryzalitem, który sięga swą wysokością ponad kalenicę dachu i zwieńczony jest krzyżem trójlistnym. Ściana szczytowa zakończona jest uskokowymi zdobieniami wykonanymi z cegły. Przy otworze drzwiowym widoczne są pilastry z głowicami wykonanymi przypuszczalnie z piaskowca lub z materiału kamiennego o roślinnych motywach, podtrzymują płytę balkonową. Pierwszą i drugą kondygnację dzieli ozdobny, ceglany, międzypiętrowy gzyms, a drugą a poddasze - przypuszczalnie użytkowe - oddziela linia ceglanego fryzu. Okna w otworach okiennych zakończone są półokrągło.

Budynek zachował oryginalną stolarkę okienną i drzwiową, a także pierwotny układ przestrzenny.