Okolice Chorzemina należą do najstarszych miejsc osadnictwa w Wielkopolsce. Właściwa wieś zaczęła powstawać w początkach XIII w. Do połowy tego stulecia pozostawała własnością rodu Szaszorów herbu Orla. Wdowa po Jarocie Szaszorze około 1250 r. przepisała osadę cystersom z Obry. Nadanie to w 1287 r. potwierdził książę Przemysł II. Własność odnowił w 1431 r. król Władysław Jagiełło. Po kasacie zakonu z Obry, trwającej od ostatnich lat XVIII w., ich posiadłości przeszły w ręce władz pruskich, które nadały je zasłużonym dla państwa osobom. Chorzemin trafił najpierw w ręce von Hünerbeimów, aby ostatecznie stać się własnością Daumów. Daumowie posiadali także pobliskie Kiełpiny.

Alfred Daum, będący landratem w Grodzisku Wielkopolskim, przeniósł na początku XX w. siedzibę rodu z Kiełpin do Chorzemina. Nową siedzibą Daumów został pałac zbudowany w Chorzeminie w 1910 r. Rezydencja otrzymała neogotycką formę wzbogaconą secesyjnymi elementami. Jej elewacje wykonano z barwnej, nietynkowanej cegły klinkierowej, uzupełnionej tynkowanymi fragmentami. Pałac otoczył niewielki park.

Po wojnie znacjonalizowany pałac uległ częściowej dewastacji. Obecnie obiekt znajduje się w rękach prywatnych.

Pałac Alfreda Dauma stanowi zabytek wpisany na listę Narodowego Instytutu Dziedzictwa. Wpisu dokonano 12.04.1973 r. decyzją1443/A. Tą samą decyzją ochroną objęto park pałacowy. Zabytki posiadają identyfikatory 657114 i 657115, a zespół pałacowo-parkowy 657113.