Najstarszą częścią Szklarskiej Poręby są zbocza Wysokiego Grzbietu Izerskiego. Tutaj na brzegach Szklarskiego Potoku w pierwszej połowie XIV w. zaczęła powstawać osada poszukiwaczy złota i minerałów oraz hutników szkła. Osada nazywana Starą Wsią Szklarską (dziś Szklarską Porębą Dolną) stała się zalążkiem przyszłego miasta. Tutaj też powstała najstarsza szklarska świątynia, kościół pw. Matki Bożej Różańcowej.

Świątynię wzniesiono około 1650 r., prawdopodobnie w miejscu wcześniejszej drewnianej kaplicy. Wokół kościoła znajdował się cmentarz grzebalny. Obiekt od kilkudziesięciu lat jest nieczynny, a większość jego wyposażenia przeniesiono do kościoła pw. Niepokalanego Serca NMP, dawnego zboru ewangelickiego.

Odwiedzając kościół pw. Matki Bożej Różańcowej, warto zwrócić uwagę na zabytki związane z otaczającym go cmentarzem. W ściany świątyni wmurowano ocalałe płyty nagrobne z XVII-XIX w. Kamienne pamiątki po dawnych mieszkańcach znajdują się na północnej i zachodniej stronie budowli. Niestety upływ czasu i warunki atmosferyczne w znacznym stopniu zatarły napisy na epitafiach.

Cmentarz przykościelny jest zabytkiem wpisanym do rejestru NID pod pozycją 592168. Wpisano go wraz z kościołem 4 lutego 1992 r. decyzją 1099/J.