Kościół ewangelicki w Orzeszu został wybudowany na rzucie prostokąta, w stylu modernizmu. Jest to budowla jednonawowa, murowana, otynkowana, z dobudowaną wieżą posiadającą cztery kondygnacje, przekryta dwupołaciowym dachem pokrytym blachą. Korpus świątyni przekryty jest dachem dwupołaciowym pokrytym dachówką ceramiczną, zakończony prezbiterium o trójkątnej tylnej ścianie.

Wnętrze zaprojektowało dwóch artystów malarzy, Rudolf Belling z Berlina i Erich Zabel z Bytomia. Witraże ufundowała rodzina Hegenscheidt - przemysłowcy, właściciele pobliskich Ornontowic. Z dawnego wyposażenia świątyni zachowały się m.in.: krucyfiks, organy dziesięciogłosowe, lichtarze, obraz przedstawiający Dobrego Pasterza.

Kościół nie miał szczęścia podczas II wojny światowej i nie chodzi tu o zniszczenia tylko o konfiskatę dzwonów, które zabrano w 1942 roku. W 1961 roku, zastąpiono je trzema innymi przywiezionymi z kościołów ewangelickich w Ząbkowicach Śląskich, Srebrnej Górze i Poznaniu. W 1983 roku poświęcono nowy ołtarz, ambonę i prezbiterium, a w 1984 roku zakończył się generalny remont świątyni. Po lewej stronie wieży kościelnej została dobudowana salka katechetyczna, wraz z zapleczem, dobudowanym w latach 70. XX wieku.