Aby poznać historię kamienicy znajdującej się przy ul. Sienkiewicza 6 (d. ul. Mikołajewska) musimy cofnąć się do lat 60. XIX w. Wówczas to działka, na której wznosi się kamienica należała do tkacza Piotra Taborskiego. W roku 1865 sprzedał ją małżeństwu Kristianowi Fryderykowi i Emilii Michel. Po ich śmierci w 1887 r. grunt przeszedł na własność ich córek Albiny Hertel i Pauliny Ditrich. W 1911 r. pierwsza z nich odsprzedała swoją część działki kupcowi Abramowi Dudakowi (pozostałą część gruntu odkupił od drugiej spadkobierczyni później). Mając już całą "ziemię" Dudak postanowił wznieść kamienicę.

Powstała ona w latach 1911-12 według planów architekta fińskiego pochodzenia Augusta Furuhjelma (projekt został zatwierdzony przez ówczesnego architekta miasta Franciszka Chełmińskiego). Dudak zdołał wybudować jedynie budynek frontowy. Ze względu na swoje problemy finansowe odsprzedał w 1918 r. posesję małżeństwu Chaimowi Leibe i Maszy Lipnowskim, którzy to ukończyli budowę powiększając kamienicę m.in. o oficyny, budynki gospodarcze, ogród z basenem i fontanną.

Po zakończeniu II wojny światowej w budynku mieszkali pracownicy PKP. W 1968 r. kamienica przeszła na własność Skarbu Państwa. Niestety, oprócz zachowanej elewacji frontowej, klatki schodowej, windy budynek zatracił swój wewnętrzny, pierwotny wygląd i wyposażenie. Obiekt jest wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków.