Przy DW 408 w kierunku Kędzierzyna-Koźla (albo odwrotnie - w kierunku Gliwic) stoi sobie nawet wysoka kaplica datowana na rok 1871. Widniejąca data budowy kaplicy kojarzy mi się z zakończeniem wojny prusko-francuskiej (1870-71). Być może- chociaż mogę się mylić - jest związana z wymienionym wydarzeniem, jednak by udowodnić swe przypuszczenia, nie znalazłem na ten temat  informacji.

Jest to budowla wzniesiona z cegły pełnej, zwykłej, nieotynkowana, zakończona półokrągłą absydą, przekryta dwupołaciowym dachem, a ten pokryty jest współczesną dachówką ceramiczną typu karpiówka. Na kalenicy osadzono wieżyczkę na sygnaturkę przekrytą dachem stożkowym, pokrytym blachą, zwieńczoną krzyżem trójlistnym.

Elewacje boczne kaplicy są surowe, pozbawione jakichś zdobień, jedynym ich zdobieniem mogą być lekko wystające przed lico muru narożne pilastry. Okna w elewacjach bocznych, podobnie jak otwór drzwiowy w elewacji frontowej zakończone są półokrągłym łukiem. Elewacja frontowa jest jedyną częścią kaplicy ze zdobieniami. W niej, w otworze drzwiowym osadzono dwuskrzydłowe, przeszklone drzwi. Otwór drzwiowy zakończono łukiem półokrągłym, ze żłobioną opaską, zdobiącą łuk.

Nad otworem drzwiowym, w ścianie szczytowej umieszczona jest tabliczka kamienna (przypuszczalnie) z datą ukończenia budowy, a nad nią widnieje płaskorzeźba głowy Chrystusa z koroną cierniową, po której bokach widoczne są “wpisane” w mur krzyże wykonane z cegły dziurawki. Powyżej płaskorzeźby, pod okapem, widoczne są trzy bruzdy. W najwyższej umieszczono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem, a w bocznych, niższych - figury dwóch klęczących świętych.

Wnętrze kaplicy jest bardzo skromnie urządzone. Na postumencie (ołtarzyku) umieszczono jakby imitację tylnej zabudowy ołtarza, a na jego środku postawiono figurę patrona kaplicy, św. Jana Nepomucena datowaną na przełom XIX i XX wieku, o wysokości ok. 140 cm, wykonaną z drewna, polichromowaną.