Działkę pod budowę nowego kościoła w okolicach ówczesnego Bytomia, w osadzie Bobrek, podarował hrabia Schaffgotsch, a wykonanie projektu zlecono znanemu wówczas na Górnym Śląsku, architektowi Ludwigowi Schneiderowi. Budowę sfinansowali Schaffgotschowie, Thiele-Wincklerowie, dyrektor pobliskiej huty, górnicy i parafianie. Budowę monumentalnej świątyni zaczęto w roku 1900, konsekrowano ją w 1905 roku, zaś miejscową katolicką parafię utworzono w 1906 roku.

Jest to budowla murowana z cegły klinkierowej, nieotynkowana, orientowana na Wschód, postawiona na planie krzyża łacińskiego, w stylu neoromańskim. Od strony frontalnej wzniesiono wieżę, którą zwieńczono ostrosłupowym hełmem, a na nim osadzono krzyż. Wieża robi wrażenie, jakby składała się z trzech części: pierwsza jakby była symetryczną częścią transeptu, lecz o nieco mniejszej bryle, druga: opiera się na pierwszej, nawiązując podobnie, jak pierwsza do bryły transeptu i trzecia to właściwy trzon wieży. Korpus i transept przekryte są dachami dwupołaciowymi, przecinające się w kalenicy; pokryte są arkuszami blachy. Wnętrze świątyni zachowało w dużej części neoromańskie, pierwotne wyposażenie m.in. ołtarz główny, dwa boczne ołtarze, ambona, organy i niektóre witraże.