Kaplica rodziny Klausów została wybudowana w latach 1870-71, z regularnych ciosów kamiennych. Nieotynkowana i nieorientowana, na planie prostokąta, podpiwniczona i która to podpiwniczona część została przeznaczona na kryptę grobową członków rodziny Klausów.

Kaplica przekryta jest dachem dwupołaciowym, jedynie od strony zachodniej, przekryta dachem trójpołaciowym. Elewacja główna skierowana jest w stronę wschodnią i jest najbardziej zdobioną elewacją z wszystkich. Posiada kamienny portal, profilowany, z kamiennym maswerkowym oknem, pełniącym funkcję doświetlającą wnętrze kaplicy. Powyżej portalu widoczna jest okrągła rozeta, z dekoracją maswerkową, pośrodku ozdobiona tzw. “czteroliściem”, wokół którego widoczne są zakończone ostrym łukiem, tzw. “trójliście”. Między portalem a rozetą rozłożona jest “coś podobnego” do szarfy z nieczytelnym już napisem w języku niemieckim, w stylu gotyku, z datą “1870”.

Po bokach elewacji wiszą współczesne płyty z czarnego granitu, z nazwiskami mysłowickich księży, niegdyś pracujących w pobliskim kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Elewacje boczne nie posiadają specjalnych zdobień detalami, oprócz niewysokiego cokołu, fryzu podokiennego, zdobionego motywem podwójnego akantu, czyli splotu liści i tzw. oszkarpowań, po 3 na każdą elewację boczną.

Na podstawie dostępnych “źródeł” wiadomo, że kaplica wewnątrz jest jednoprzestrzenna, dwuprzęsłowa, nakryta sklepieniem żebrowym, z trójboczną częścią ołtarzową, z kryptą grobową, do której wejście jest przez płytę. Ołtarz jest neogotycki, wykonany w formie mensy krzyżowej, z krucyfiksem. We wnętrzu kaplicy znajduje się także secesyjna stella nagrobna Ernesta Breslera. W latach 70. XX wieku, kaplica została przeznaczona na pochówek dla księży, z mysłowickiej parafii. Wówczas to z nowego cmentarza ekshumowano szczątki dotychczasowych księży, które złożono do krypty opisywanej kaplicy.