Ciężki schron bojowy nr 52, grupy bojowej „Wesoła” został zbudowany z żelbetu, o klasie odporności „D”. Na jego „dachu” osadzona została kopuła obserwacyjno-bojowa wyprodukowana w zakładach w Ostrowcu Świętokrzyskim i według sygnatury można przypuszczać, iż wykonano ją w 1938 roku. Wyposażony był m.in. w ciężkie karabiny maszynowe wz. 30 Browning i ręczne karabiny maszynowe wz. 28 Browning, a także w karabin przeciwpancerny wz. 35 „Ur'' i granaty ręczne. Załogę schronu przypuszczalnie tworzyło ok. 12 żołnierzy, która swój szlak bojowy mogła zakończyć w okolicach Ulowa (na terenie południowego Roztocza), gdzieś 20.09.1939 roku.

Dziś schron jest odnowiony, a wewnątrz niego utworzono izbę muzealną "Izba Pamięci Obszaru Warownego 'Śląsk", którą można zwiedzać, po uprzednim umówieniu się z opiekunami budowli. Z zewnątrz schron pomalowany został w barwach ochronnych, a przed schronem można zauważyć jeszcze tzw. „kochbunkier”, zwany inaczej „garnkiem”, czyli żelbetowy schron jednoosobowy, wyglądający jak studzienka kanalizacyjna. Przypuszczam, że został tam „postawiony” ok. roku 1944 i był punktem tworzącym linię obrony przed „Iwanem”. Ani we Wrześniu 1939 roku, ani w styczniu 1945 roku, podczas ofensywy radzieckiej, ciężki schron nie brał udziału w walkach.