Władysław Anders (1892-1970) to jedna z najciekawszych postaci w historii Polski XX wieku. Urodzony w mazowieckim Błoniu w rodzinie wywodzącej się z Saksonii, a przybyłej do Polski w XVIII wieku, wojskową karierę zaczynał w armii carskiej, w której dosłużył się stopnia rotmistrza kawalerii. W czasie powstania wielkopolskiego pełnił funkcję szefa sztabu powstańczej armii. W 1919 r. wielkopolska Naczelna Rada Ludowa nadała mu stopień podpułkownika i mianowała dowódcą 15 Pułku Ułanów Wielkopolskich, z którym walczył z bolszewikami w wojnie 1920 r. W okresie dwudziestolecia międzywojennego pełnił różne funkcje w administracji wojskowej. Był szefem sztabu kawalerii polskiej i współpracownikiem gen. Tadeusza Rozwadowskiego. Jako komendant Warszawy opowiedział się po stronie rządowej w czasie przewrotu majowego.
Do początków II wojny światowej był dowódcą Nowogródzkiej Brygady Kawalerii, z którą uczestniczył w wojnie obronnej 1939 r. Znany z własnego zdania pokierował swoją brygadą niezależnie od rozkazów naczelnego dowództwa. 29 września 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli. Więziony przez prawie dwa lata w osławionym więzieniu NKWD na Łubiance został zwolniony po zawarciu polsko-radzieckiego porozumenia z 30 lipca 1941 r. Andersowi powierzono dowództwo tworzonych w ZSRR Polskich Sił Zbrojnych. Po wyprowadzeniu w 1942 r. polskich oddziałów do Iranu i na Bliski Wschód generał i jego żołnierze walczyli m.in. we Włoszech zdobywając klasztor na Monte Cassino. Ta jedna z najważniejszych bitew na froncie południowym otworzyła drogę do zwycięstwa aliantów nad niemiecką III Rzeszą.
Po wojnie Władysław Anders pozostał w Wielkiej Brytanii uczestnicząc aktywnie w życiu polskiej emigracji. Pozbawiony przez komunistów polskiego obywatelstwa, zmarł w 1970 w Londynie i spoczął wśród swoich żołnierzy na cmentarzu na Monte Cassino. Polskie obywatelstwo generałowi broni Władysławowi Andersowi przywrócono pośmiertnie w 1989 r. już po upadku komunizmu w Polsce.
Po 1989 r. wybitnemu żołnierzowi i Polakowi oddano cześć nadając jego imię ulicom i szkołom w wielu miastach. Odsłonięto również pomniki i tablice wspominające jego postać. W Warszawie jego imieniem nazwano jedną z ważniejszych ulic miasta biegnącą od Placu Bankowego do Placu Muranowskiego. Przy niej też ustawiono niewielki pomnik z podobizną generała Andersa i inskrypcją "Dnia 18 maja 1944 roku w krwawej bitwie narodów o Monte Cassino, 2 Korpus Polski generała broni Władysława Andersa przełamał Linię Gustawa i otworzył armiom aliantów drogę na Rzym".