Izba Pamięci Żydów Lubelskich - Chewra Nosim (z hebrajskiego Bractwa Tragarzy Zwłok), a właściwie jedyna bożnica, która przetrwała II wojnę światową, znajduje się przy ulicy Lubartowskiej 10.

Stojąc pod budynkiem, możemy zobaczyć w ogromnych oknach małe Gwiazdy Dawida. Wchodzimy do bramy pomiędzy nr 8 i 10 i po lewej stronie widzimy wejście, nad którym wisi tablica informacyjna. Od 1945 r. - jako jedyna ocalała synagoga - aż do 2006 była główną synagogą lubelskich Żydów. Powstała prawdopodobnie przed 1889 r. jako dom modlitwy Bractwa Pogrzebowego w Lublinie, które do 1906 w carskiej Rosji było nielegalne. Jedyna ocalała po II wojnie światowej bożnica lubelska.

Przed wojną znajdowała się na piętrze kamienicy przy Lubartowskiej należącej do dość konserwatywnych Żydów. W czasie wojny bożnicę zdewastowano, urządzono tu magazyn. Ponieważ była jednak poza częścią dzielnicy żydowskiej (tej wokół zamku), to kamienica przetrwała, mimo że dzielnica żydowska została całkowicie zniszczona. Po wojnie odrestaurowana służyła wiele lat jako miejsce modlitw.

W 1984 r. ze względu na brak minjanu - czyli odpowiedniej liczby osób uprawnionych do modlitwy - zawieszono odprawianie niektórych nabożeństw. W 1987 r. wykonano remont, utworzono Izbę Pamięci Żydów Lubelskich. W 2006 r. otworzono synagogę Jeszywas Chachmej, ale tutaj także odbywają się modlitwy i spotkania. Znajdują się tu liczne pamiątki po pomordowanych Żydach oraz bogaty, zabytkowy księgozbiór, którego część trafiła do synagogi Jesziwas Chachmej.

Obecnie miejsce to jest także siedzibą Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Lublinie i filią Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie.