Okres II wojny światowej oraz hitlerowskiej okupacji był czasem tragicznych wydarzeń w Warszawie. Stolica szybko stała się centrum konspiracyjnego ruchu oporu. Niemcy nie mogąc zlikwidować polskiego podziemia, uciekali się do terroru i masowych egzekucji. Ofiarami mordów byli także cywilni mieszkańcy miasta. Egzekucje wykonywane w różnych miejscach stolicy swoje apogeum osiągnęły po wybuchu powstania w dniu 1 sierpnia 1944 r.

Miejsca hitlerowskich zbrodni już w pierwszych latach po zakończeniu wojny zaczęto oznaczać zaprojektowanymi przez rzeźbiarza Karola Tchorka tablicami. Dziś dzięki nim pamięta się o ofierze, jaką złożyli mieszkańcy Warszawy w walce z okupantem.

Jedna z tablic Tchorka stoi przed budynkiem Głównego Urzędu Statystycznego przy Alei Niepodległości 208. Upamiętnia 30 osób zamordowanych tutaj w lipcu i sierpniu 1944 r.