Najpotężniejszym zwierzęciem żyjącym w Polsce jest żubr. Może osiągać 1,8 m wysokości i wagę ok. 900 kg. Puszcza Białowieska była jego odwieczną ostoją. Przed I wojną światową tutejsze stado liczyło ponad 700 sztuk. Niemieccy żołnierze i miejscowi kłusownicy doprowadzili do całkowitej zagłady żubrów. Ostatnie zwierzę zabito wiosną 1919 r. Na ziemiach polskich ocalały zaledwie trzy sztuki w zwierzyńcu książąt von Pless w śląskiej Pszczynie. Były to żubry odmiany białowieskiej pochodzące z hodowli uzyskanej ze zwierząt podarowanych wcześniej pszczyńskiemu księciu przez cara Aleksandra II.

Protoplastami wszystkich obecnych polskich żubrów odmiany białowieskiej były: książęcy byk o imieniu Plisch oraz przywiezione ze Szwecji krowy Biserta i Biscaya. Pierwszym żubrem, który przyszedł na świat w 1937 r. w wyniku działań restytucyjnych w Białowieży, była samica o imieniu Polka. Królowie puszczy szczęśliwie przetrwali II wojnę światową. Prowadzona z sukcesami powojenna hodowla zaowocowała wypuszczeniem pierwszych żubrów na wolność w 1952 r. Pięć lat później przyszło na świat pierwsze "wolnościowe" żubrze cielę.

Majestatycznego Jego Wysokość Króla Puszcz można zobaczyć w Rezerwacie Pokazowym Żubrów w pobliżu drogi do Białowieży. Znajdują się tu także koniki polskie (kuzyni dawnych tarpanów), wilki, dziki, łosie, jelenie i sarny. Ciekawostką rezerwatu jest żubroń, czyli mieszaniec żubra i bydła domowego. Po raz pierwszy skrzyżowania obydwu gatunków dokonano już w połowie XIX w. W Białowieży badania nad możliwością szerszego zastosowania żubroni w hodowli podjęto po 1958 r. Ponieważ nie przyniosły zadowalających rezultatów, obecnie w Polsce nie hoduje się żubroni na większą skalę. Osobniki, które można zobaczyć w rezerwacie pokazowym, budzą respekt u odwiedzających. To zwierzęta znacznie większe od żubrów - wyższe i masywniejsze. Mogą osiągnąć do 1200 kg wagi!