Pierwsze historyczne wzmianki o miejscowości Borowie sięgają XVI w., kiedy to zanotowana była pod nazwą osada Jastrzębie i należała do rodu Warszewickich. Z inicjatywy Jana Warszewickiego, kasztelana Liwskiego został wybudowany i uposażony drewniany kościół.

W dniu 20 listopada 1547 r. przez biskupa poznańskiego Benedykta Izdbieńskiego została erygowana parafia pw. Św. Trójcy. W skład parafii wchodziły osada Jastrzębie i wsie: Brzoza, Brzeska Wola, Gościwiec, Filipówka, Chromin, Łopacianka i Jaźwiny. Dzięki inicjatywie Jana Warszewickiego w dniu 21 stycznia 1548 r. osada Jastrzębie otrzymała akt lokacyjny na prawie niemieckim, wraz z tym została zmieniona nazwa osady na Borowie. W akcie lokacyjnym miasto Borowie otrzymało zezwolenie na odbywanie 3 jarmarków rocznie i 1 targu tygodniowo oraz zwolnienie od podatków na 20 lat.

W 1555 r. w miejsce zniszczonego kościoła została wybudowana nowa drewniana świątynia, kolejna w 1717 r. W roku 1630 wzniesiona została murowana z kamienia i cegły dzwonnica. W 1831 r. w miejsce poprzedniego został wybudowany nowy murowany z cegły kościół. Ufundowany został przez Ludwikę z Załuskich Moszyńską, kasztelankę lubelską właścicielki majątku Borowie. Świątynia konsekrowana została w 1845 r. przez ks. bp Franciszka Lewińskiego. W 1907 r. została nadbudowany szczyt z wieżyczką i sygnaturką.

W latach 1985-91 został wybudowany nowy kościół, konsekrowany został 24 grudnia 1991 r. przez bp Alojzego Orszulika.