Niejednego podróżnego oczekującego na dworcach PKP często zastanawia nazwa Korsze, wymieniana pośród innych znajdujących się na trasie stacji. W zapowiedzi, np. "...pociąg do Ełku, przez Olsztyn, Korsze, Giżycko...", wszystkie nazwy poza jedną - Korsze, dobrze znamy. Nic dziwnego. To miasto na północnych mazurskich rubieżach liczy zaledwie 5 tys. mieszkańców. Nie istniałoby, gdyby nie to, że zbudowane na początku drugiej połowy XIX w. dwie najważniejsze w Prusach linie kolejowe, Królewiec-Ełk i Berlin-Toruń-Wystruć (obecnie Czerniachowsk w Obwodzie Kaliningradzkim) musiały się gdzieś przeciąć. Miejsce to wypadło na terenie dóbr majątku Korsze. Przy skrzyżowaniu szlaków szybko wyrosła kolejowa osada, a stacja zaliczana była do najważniejszych w całych Prusach Wschodnich.

Powojenna granica polsko-rosyjska prawie całkowicie zahamowała ruch pociągów w stronę Kaliningradu (Królewca) i Wystruci (Czerniachowska). Zahamowany został także rozwój Korszy. Z gasnącego świata dawnego kolejowego imperium pozostała na stacji w Korszach atrakcja dla miłośników kolejnictwa. Jest nią niespotykane w obszarze stacji kolejowych nagromadzenie trzech zabytkowych wież wodnych, tzw. wież ciśnień, z których każda pod względem konstrukcji reprezentuje inny typ. Najokazalsza jest wieża ze zbiornikiem na wodę w kształcie olbrzymiej kuli. Wzniesiono ją w 1915 r. Tego typu wieże spotyka się niezmiernie rzadko. W Polsce znajduje się jeszcze tylko jeden podobny obiekt - na stacji Runowo Pomorskie na linii Stargard Szczeciński - Świdwin. Zaledwie kilka spotkać można na terenie Niemiec. Niedaleko wieży warto zobaczyć ustawiony na honorowym torowisku stacji Korsze unieruchomiony parowóz typu Ol49 polskiej powojennej produkcji.