Kompleks charakterystycznych budynków z czerwonej cegły powstał na Wildzie pod koniec XIX w. Zbudowano go dla potrzeb klasztoru i szkoły z pensjonatem dla panien z dobrego domu, prowadzonej przez Zgromadzenie Sióstr Sercanek. Sercanki sprowadzono do Poznania w 1857 r. Rok wcześniej w szeregi zgromadzenia wstąpiła córka jenerała Dezyderego Chłapowskiego – Józefa. Wniesiony przez nią posag (zasilony francuskimi funduszami) umożliwił wybudowanie na wskroś nowoczesnej klasztornej siedziby.
Na wzór okazałych francuskich domów Towarzystwa Dames au Sacré-Coeur de Dieu powstał największy ówczesny poznański zespół architektoniczny. Budowę ukończono w 1871 r. Dużej urody dwupiętrowy gmach postawiono na planie litery H. Neogotyckie formy dodawały mu powagi, wskazując niemal wprost na religijny charakter instytucji. Niestety, Sercanki nie zagrzały tu miejsca. Już dwa lata później pruska polityka „Kulturkampfu” zmusiła je do emigracji (zakaz działalności na terenie zaboru pruskiego).
Wyprowadzając się do Pragi, ze sporą stratą sprzedały cały kompleks. Ponieważ nabywcy reprezentowali fundusz utworzony przez Tadeusza Rautenberg-Garczyńskiego, nową placówkę nazwano Zakładem Dobroczynności Garczyńskiego. Dom pomocy społecznej dla osób samotnych i starszych działał tu do końca I wojny światowej, a – co ciekawe - do tych „starszych” zaliczano wówczas już (uwaga! ) 40-latków. Mimo, że regulamin placówki nie zakładał żadnej selekcji narodowościowej , pensjonariuszami byli niemal wyłącznie Niemcy i to z tzw. „wyższych sfer”.
Od 1920 r. aż do wybuchu II wojny miejsce domu starców zajął Wydział Lekarski i klinika ortopedyczna Uniwersytetu Poznańskiego. Placówka rozwijała się na tyle prężnie, że późnym latem 1938 r. przystąpiono do jej modernizacji. Usunięto wtedy większość neogotyckich wieżyczek. Podczas okupacji szpital pozostawał pod zarządem niemieckim. Po wyzwoleniu przez pewien czas w jego części ulokowano radziecki lazaret.
Odbudowany po zniszczeniach i w latach 60. rozbudowany w stylu modernistycznym, jest dziś renomowaną placówką o skomplikowanej nazwie: Ortopedyczno-Rehabilitacyjny Szpital Kliniczny im. Wiktora Degi Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Cała historia placówki jest niezwykle bogata. Można się z nią zapoznać na doskonale prowadzonej stronie internetowej szpitala. Warto również odbyć wirtualny spacer po wnętrzach i dziedzińcu kliniki .
Składający się z kilkunastu oddziałów kompleks szpitalny znajduje się przy ul. 28 Czerwca 1956 nr 135/147. Szczególnej uwadze polecam odrestaurowaną główną klatkę schodową i niewielki, wewnętrzny park a w nim m.in. zabytkową aleję platanową, stare kasztanowce, stojącą na wysokim cokole XIX w. figurę Maryi Niepokalanej oraz …stada ptaków tak oswojonych, że niemal jedzących z ręki :).