W roku 1901 przed frontem ówczesnego gmachu gimnazjum klasycznego na terenie zasypanego bagna, u zbiegu dzisiejszych ulic Mickiewicza i Dąbrowszczaków uroczyście odsłonięto pomnik upamiętniający cesarza Wilhelma I. Okazją do wystawienia tego monumentu było 40-lecie wstąpienia Wilhelma I na tron i 30-lecie otrzymania tytułu cesarskiego oraz 200-lecie Królestwa Pruskiego, Była to jednak chwała pośmiertna, gdyż cesarz zmarł w 1888 r.

Dzieło to, którego autorem był głuchoniemy rzeźbiarz z Berlina Peter von Woedtke zostało usunięte po wyzwoleniu Olsztyna w 1945 r. i przez następne dwie dekady całe otoczenie po dawnym obelisku pozostawało puste. W 1965 r. historia trochę zatoczyła koło, gdyż dokładnie w tym samym miejscu odsłonięto inny pomnik. Było to popiersie autorstwa olsztyńskiej artystki Barbary Świtycz-Widackiej i przedstawiające postać romantycznego wieszcza narodowego Adama Mickiewicza.

Pomnik wykonano z czarnego granitu i osadzono na podstawie w kształcie pilonu. Jest to popiersie poety nadnaturalnej wielkości i przedstawia Mickiewicza w sposób dość realistyczny. Wystawienie tej rzeźby sfinansowano ze składek Społecznego Funduszu Odbudowy Stolicy, a uroczyste odsłonięcie połączono z 20-leciem Liceum im. Adama Mickiewicza powstałego w miejscu wspomnianego gimnazjum klasycznego oraz zjazdem 300 absolwentów szkoły.