Studnica to sąsiadująca z Poligonem Drawskim średniowieczna wieś, której nazwa wywodzi się od wymienionego już w 1248 r. Jeziora „Studenitz”. Opuszczona po najeździe Łokietka w 1326 r., dziesięć lat później ponownie została zasiedlona jako rycerska posiadłość rodu von den Borne. Ród ten władał wsią aż do 1730 r., budując w niej m.in. wymieniony źródłowo w 1364 zamek.

W następnych latach miejscowość przechodziła z rąk do rąk, aż w 1844 r. weszła w skład majętności von Klitzingów, którzy doprowadzili ją do rozkwitu (m.in. w 1895 r. linia kolei wąskotorowej; w 1920 – prąd). Dwór Klitzingów projektu Gropiusa nie zachował się do dnia dzisiejszego, został spalony przez opuszczających wieś w 1946 r. Rosjan.

Wpisany do rejestru zabytków kościół pw. św. Trójcy wybudowany został w miejscu starszej świątyni. Według przekazów wisiał w nim dzwon z 1660 r. Z dawnej budowli pozostała jedynie wieża z XIX w. z kamienno-ceglaną podstawą, szachulcowym korpusem i drewnianym, ośmiobocznym wierzchołkiem przykrytym cebulastym hełmem.

Przed kościołem jest olbrzymi głaz będący pomnikiem poświęconym 14 mieszkańcom Studnicy poległym w I wojnie.