Według miejscowego podania w 1260 roku opolski książę Władysław miał podarować kościół mieszkańcom dzisiejszego Bojkowa, bo nazwa miejscowości nie jest nazwą pierwotną. Jednak dokumenty pisane potwierdzają istnienie parafii przy kościele dopiero od 1447 roku. Do 1810 roku miejscowość i kościół należały do klasztoru ojców cystersów w Rudach Wielkich, którzy w Bojkowie prowadzili działalność duszpasterską.

W latach 1898-1904, w oparciu o plan poprzedniej świątyni, wybudowano nowy kościół o nieco większej bryle, jednonawowy, murowany, w stylu neogotyckim. Trudno nie zauważyć bojkowskiej świątyni, chociażby z autostrady A4 od strony Wrocławia czy Katowic. Charakterystyczną dominantą dzisiejszego Bojkowa, obecnie jednej z dzielnic Gliwic, jest niewątpliwie wieża kościelna wybudowana na rzucie kwadratu, przez którą prowadzi kruchta wraz z wejściem głównym. W kruchcie można zauważyć kropielnicę, być może datowaną na okres sprzed XIX wieku.

Mury świątyni wzniesione są na podmurówce datowanej na rok 1755, a więc ta dolna część budowli jest najstarszym „elementem” kościoła. Otwory okienne zakończone są półokrągłymi łukami. W oknach znajdują się bogato zdobione witraże, niestety „źródła” nie podają, czyjego autorstwa, ani dat powstania okiennych zdobień. Na elewacji bocznej, od ulicy, między przyporami widoczna jest kaplica z figurą Chrystusa modlącego się w Ogrójcu.