Od wielu wielu lat przy ostródzkim zamku, nieopodal jeziora Drwęckiego, tuż przy rzece Drwęca, stoi, a raczej "leży" niepozorna kupka kamieni, dużych kamieni - głazów. Jest ona tak "wrośnięta" w krajobraz, że wydaje się byc naturalnym obiektem, a przy tym wogóle nie zwraca uwagi mieszkańców miasta. Okazuje się, że funkcja tej "konstrukcji" jest bardzo ciekawa.
W roku 1923, niejaki pan Thomasius (polak z pochodzenia) zgłosił się do ostródzkiego gimnazjum, zawiadamiając, że odkrył... kurhan, który wyglądał na uszkodzony. Ówczesny dyrektor gimnazjum w tamtych latach, radca Wolfgang Kowalski, podjął decyzję o przeprowadzeniu badań ratowniczych. Kurhan rzeczywiście był naruszony - wskutek orki odsłonięta została skrzynia grobowa, a jedna z płyt przechyliła się, ukazując wnętrze pochówku. Okazało się, że uszkodzenie spowodowali robotnicy pana Thomasiusa, przy okazji niszcząc naczynia znajdujące się w grobowcu.
W wyniku przeprowadzonych badań dr Kowalski stwierdził, że kamienna komora ustawiona została wzdłuż osi południowy wschód – północny zachód. Posiadała 1,93 m długości, 0,9 m szerokości i 0,8 m głębokości. Wewnątrz znajdował się częściowo zachowany szkielet ludzki, dwa naczynia gliniane, a w północnym narożniku – siekierka krzemienna. Szkielet i naczynia Wolfgang Kowalski przekazał do Prussiamuseum w Królewcu, natomiast siekierkę podarował panu Thomasiusowi – w podzięce za zgłoszenie uszkodzonego kurhanu. Na marginesie należy zauważyć, że nie był to najlepszy sposób na okazanie wdzięczności – siekierka należała do zwartego zespołu zabytkowego z jednego obiektu grobowego i powinna zostać również przekazana do Prussiamuseum.
Friedrich Baumhauer, twórca idei ostródzkiego Muzeum Regionalnego (1927), podczas objazdu stanowisk archeologicznych w okolicy miasta w 1931 r. pokazał głazy frygnowskiego megalitu Carlowi Englowi, naukowcowi z Prussiamuseum w Królewcu. Engel nakazał ratowanie cennego zabytku. Nowy właściciel majątku w Dąbrowie, pan de la Chaux, nie potrafił wskazać w pobliżu dworu bezpiecznego, a zarazem godnego miejsca, w którym można by zrekonstruować grobowiec. Friedrich Baumhauer zaproponował zatem przeniesienie megalitu na teren przy Kaiser Wilhelm Gymmnasium w Ostródzie.
W 1934 r., pod nadzorem dyrektora Wolfganga Kowalskiego, który prowadził w 1923 r. amatorskie badania tego grobowca, przed frontonem ostródzkiego gimnazjum odtworzona została pierwotna forma komory grobowej. Kamienna skrzynia pozostawała w tym miejscu do lat powojennych. Dzięki wspólnemu wysiłkowi Stowarzyszenia na Rzecz Muzeum Regionalnego w Ostródzie, dyrekcji Liceum Ogólnokształcącego, pracowników Urzędu Miasta i Zarządu Robót Publicznych skrzynia grobowa – na podstawie opisu Baumhauera i zdjęcia z „Heimat-kalender” z 1938 r. – została powtórnie zrekonstruowana przed frontem ostródzkiego zamku, jako jeden z pierwszych eksponatów przyszłego lapidarium, ekspozycji zewnętrznej powstającego wtedy Muzeum Regionalnego w Ostródzie. Kilka lat temu przeniesiono ją bliżej Drwęcy.
Przysiadający na przypominającej ławkę kamiennej konstrukcji przechodnie zapewne nie zdają sobie sprawy, że odpoczywają na grobie!