Niedaleko miejsca, w którym droga krajowa nr 22 łączy się z drogą o numerze 24 „Szosa Kostrzyńska” (jak miejscowi nazywają dwudziestkę czwórkę) krzyżuje się z wojewódzkim traktem nr 136 wiodącym do Lubniewic. Ten zaledwie kilkusetmetrowy odcinek z pozoru nie wyróżnia się niczym szczególnym, jednak warto poświęcić mu trochę uwagi.

Jakiś czas temu powstał tu spory parking i – na razie jeszcze dość prowizoryczny – „Grill Bar Wałdowice”, na którego zapleczu „coś” się buduje. Jego nazwa nawiązuje do lokalnej historii. Mimo, że w okolicy nie widać już żadnych zabudowań, kiedyś była tu osada nosząca tę właśnie nazwę, młyn na Lubniewce i leśniczówka. Spora ilość szklanej stłuczki świadczy też bezsprzecznie o istnieniu w tym miejscu założonej w 1750 r. huty szkła.

Malowniczo wijącą się rzeczkę przekraczamy niemal niezauważalnie tuż przed „Lubniewicką Krzyżówką”. Miejsce idealnie nadaje się na krótką przerwę w podróży. Samochód można zostawić obok baru lub wjechać w gruntową dróżkę prowadzącą pod wieżę przekaźnikową telefonii komórkowej. Pierwsze kroki warto skierować właśnie nad Lubniewkę. Znaleźć tam można ruiny dawnego młyna i …maleńką elektrownię wodną (bo inaczej tego urządzenia nazwać chyba nie można).

Poruszając się wzdłuż biegu rzeczki w kierunku południowym, w krótkim czasie dotrzemy do czarownego miejsca nazwanego - może niezbyt oficjalnie ale bardzo trafnie - Zalewem Wałdowickim. Na trasie liczne ślady intensywnej działalności bobrów, słabo widoczne ruiny dawnego mostku, odchodząca od niego (i nadal wyraźnie zaakcentowana w przestrzeni) zabytkowa aleja drzew. Jeżeli tylko będziemy wystarczająco cicho, spacer umili nam klangor żurawi.

Kiedy syci wrażeń estetycznych postanowimy wracać już do samochodu, tym razem wybierzmy drogę odchodzącą na wschód, prostopadle do „zalewu”, która szybciutko doprowadzi nas do opuszczonych budynków Leśniczówki Wałdowice. Mimo postępującej degradacji, miejsce ma w sobie wiele uroku. Trzymając się zarośniętej, choć nadal bardzo wyrazistej drogi dotrzemy do pokrytego słabo już widocznymi ruinami dawnych domostw obszaru. Wczesną wiosną wyróżnia go łan przebiśniegów. Latem i jesienią natomiast uwagę zwracają owocowe drzewa. Łatwo stąd dojrzeć majaczącą między drzewami „Szosę Kostrzyńską” i przydrożny grill-bar. Powrót brzegiem pola do naszego pojazdu, to już przysłowiowy żabi skok.

Wyjaśnienie. Na mapie nie ma miejscowości o nazwie Wałdowice (chociaż w Wikipedii można ją odnaleźć). Lokalizacja „Rogi” jest najbliższa, jednak w terenie Rogi ulokowane są po drugiej stronie „Krzyżówki Lubniewickiej” i rzeczki Lubniewki, czyli już za mostkiem i za zjazdem na drogę 136. Chcąc pospacerować po opisanym terenie powinniśmy zatrzymać się najdalej obok masztu przekaźnikowego.