Gubin do 1945 r. był miastem położonym po obu stronach Nysy Łużyckiej. Należał do zamożniejszych ośrodków Dolnych Łużyc. Do zimy 1945 r. obie części miasta łączyła linia tramwajowa. Powojenny porządek administracyjny podzielił Gubin na lewobrzeżną część niemiecką oraz prawobrzeżną polską. Dziś oba kraje należą do Unii Europejskiej i starają się stworzyć z Gubina euromiasto łączące kulturę i historię obu narodów. Służy temu także promocja jego atrakcji turystycznych.

Wśród wspomnianych atrakcji turystycznych znajdują się również zabytki architektury. A w obu częściach ich nie brakuje. Dużą grupę stanowią interesujące kamienice i wille miejskie pochodzące głównie z XIX i początków XX w. Jedną z najładniejszych kamienic zobaczyć można przy ulicy Dąbrowskiego po polskiej stronie miasta.

Neorenesansowy budynek powstał w trzecim lub czwartym ćwierćwieczu XX w. Wyróżnia go bogato zdobiona elewacja frontowa wykładana żółtą cegłą ceramiczną. Nie mniej ciekawie prezentuje się mansardowy dach z dwoma szczytami i lukarnami.

Kamienica przy ulicy Dąbrowskiego 1 wpisana została 10 lipca 1976 r. do rejestru zabytków decyzją nr 2257 (pozycja 608578 w rejestrze Narodowego Instytutu Dziedzictwa).